سینمای چین

تصاویر متحرک همزمان با غرب و توسط بازگان های اروپایی و آمریکایی به چین آمد و چینی بالافاصله آن ها را پسندیدند و نام یینگ شه یا نمایش سایه بر آن نهادند .
سر و کله ی نخستین فیلم های چینی در سال 1905 پیدا شد و تا سال 1910 یک صنعتفیلم در شانگ های شکل گرفت . و شعبه هایی هم در شهرهای ساحلی تاسیس کرد .
صدا در سال 1929 وارد سینمای چین شد و مورد استقبال گسترده ای قرار گرفت .
حرب کونیست چین در جای گروه فیلم به نام دیان یینگ زو تشکیل داد و در دهه ی 1930 اعضای خود را به استودیوهای مختلف فرستاد تا فیلم های چپی لیبرال با کیفیت هنری بالا بسازند .
این فیلم ها که غالبا از ادبیات چهارم اقتباص می شدند معملا ملودرام هایی با نکته ها یاجتماعی به همراه فلفل نمک شد ژاپنی بودند ، از جمله کرم ابریشم های بهاری در سال 1933 از چنگ بوگاوو ، الهه در سال 1394 صامت ، ار ویونگ گانگ بزرگ راه در سال 1934 ، از سونگ یو فرشته ی خیابانی و چهارراه در سال 1937 ، از شن زی لینگ .

سینمای چین

اما حمله ی ژاپن به چین در سال 1937 و اشغال شانگ های صنعت فیلم چین را به سوی جنوب ، به دامان مستعمره ی پادشاهی انگستان یعنی هونگ کونگ انداخت چون در آنجا یک شعبه ی بزرگ سینمایی وجود داشت و بخش دیگری از صنعت فیلم چین هم در جنوب شرقی آسیا مستقر شد .
در سال 1945 با راه اندازی دوباره ی تولید موضوع اصلی فیلم ها را فجایع جنگ و اشغال تشکیل می داد که در چین جنگ مقاومت در برابر ژاپن نام گرفت .
از جمله حماسه هایی چون رود بهاری به سوی شرق جاری است در سال 1947 از کای چوشنگ و فیلم هشتاد هزار مایل ابر و ماه در سال 1947 از شی دنگ شان .
در این دوره بود که جنگ داخلی میان ملی گرایان چیانگ کای شک و نیروهای کمونیست مائو تسه دنگ در گرفت ، و هنگامی که مائو پیروز شد سرزمین اصلی چین را جمهوری خلق چین نامگذاری کردند و دولت چیانگ به تایوان عقل نشست از آن پس سینمای چین با آنکه ار میراث واجدی تغذیه می کند در سه شاخه ی...

ادامه در سایت اپیزود فیلم =>> سینمای چین

موسیقی و صدا

بدون تردید ، موسیفی می تواند کمک فوق العاده ای به خلق فضا و تنش بکند . فیلم هایی هستند که فقط باند صدا آن ها را پیش می برد .
موسیقی مکمل داستان است ، نه ضمیمه ی آن .
بیش تر کارگردانان ها ایده هایی از نوع موسیقی ئی که برای فیلم خود می خواهند در ذهن دارند ، و این نقطه شروع خوبی است .
زمانی که کارگردان برای فیلمش می خواهد موسیقی را داشته باشد باید حسی را که دارد به طور کامل برای آهنگ ساز در میان بگذارد .
به طور مثال اینکه این موسیقی چه نقش نمایشی باید ایفا کند ، به خلق جه فضاهایی باید کمک نماید و از همه مهمتر چه درون مایه ای باید داشته باشد .
آهنگ ساز باید به نظرات کارگردان توجه داشته باشد . صریح باشد .
یک آهنگ ساز خوب بارها و بارها موسیقی را روی تصویر باید شنیده باشد .

موسیقی و صدا

دلش باید بگوید این موسیقی درست است یا درست نیست این کار بیشتر دلیست مثل شاعری
موسیقی شعر بدون کلام است نسبت بین احساس و عقل، موسیقی و کلام ، مانند نسبت بین فلسفه و حکمت است که فلسفه بر ظاهر و تفصیل دلالت دارد و از درک و دریافت کل عاجز است و اما حکمت آگاهی از اجمال می آورد . در تاریخ سینما اندک فیلم سازانی هستند که موسیقی فیلم را تابعی از تصویر به شمار نیاورنده باشند و از طرف دیگر کمتر از آهنگسازان و موسیقی دانان را می توان یافت که برای موسیقی فیلم استقلال هنری قائل باشند. که البته این امر به سرشت سینما بر گشته که همه هنرها را در خدمت خود در می آورد.

موسیقی و صدا

در دنیای امروز موسیقی همه جا دور و بر ما است . همه ی مردم تقریبا می توانند فرق موسیقی خوب و بد را از هم تشخیص بدهند .
به همین علت کار موسیقی ساز بسیار دشوار است و همیشه باید سعی کند تا با استفاده از تکنیک ها و ابزار الات جدید موسیقی ...

ادامه درسایت اپیزود فیلم =>> موسیقی و صدا

سینمای هند

از آنجا که تلویزیون همچون یک رسانه ی عمومی تا سال های اخیر پایگاهی در هند نداشته است ، سینما همچنان محبوب ترین قالب سرگرمی مردم هند باقی ماند . در اواسط دهه ی ۱۹۹۰ ۹) تعداد تماشاگران فیلم در هند ( با جمعیت نهصد میلیونی ) را به طور متوسط هفته ای صد میلیون نفر تخمین می زدند ، و از سال ۱۹۷۱ سینمای هند پر تولیدترین سینمای جهان ، یعنی معادل یک چهارم تولید کل جهان را در اختیار داشت . مرکز صنعتی فیلم هند دهمین صنعت عمده ی کشور بمبئی یا بالیوود برای فیلم های هندی زبان بالغ بر ۲۵ درصد تولید کل کشور است و مقداری تسهیلات تولیدی دیگری نیز در کلکته برای فیلم های بنگالی زبان و مدرش برای فیلم هایی به زبان تامیل ، کانادا و تلوگو دارد .
سالانه بین هشتصد تا نهصد فیلم سینمایی به بیش از شانزده زبان مختلف در هند تولید می شود .
نود درصد این فیلم ها صرفا موزیکال های سنتی و رومانس های اساطیری هستند که برای تماشاگران غالبا بی سواد و فقیر محلی ساخته می شود .

سینمای هند

بازار مهم صادرات فیلم هندی کشورهای اندونزی ، مالزی و انگلستان است .
این فیلم ها از یک فرمول معین متشکل از یک ستاره شش آواز و سه رقص پیگیری می کنند که معمولا سه ساعته هستند و در آن ها از رنگ های پر زرق و برق استفاده می شود .
صنعت فیلم هند امروز در سلطه ی سیستم ستاره سازی ، مشابه با سال های اولیه ی هالییود قرار دارد و کیفیت سینمایی آن ها برای تهیه کنندگان و یا تماشاگران بیسواد اهمیت چندانی ندارد .
به رغم آنچه ذکر شد کشور هند توانسته در چند دهه ی گذشته تعدادی فیلمساز برجسته و با استعداد عرضه کند و حداقل ساتیا جیت رای یکی از آن هاست که از شهرت جهانی بر خوردار است .
ساختار صنعت فیلم های تجاری متعارف هند تنها صنعت فیلم در جهان که زیر سلطه ی استعمار رشد کرده ،که در واقع با پیدایش صدا به وجود می آمد .

سینمای هند

تماشاگران صامت هندی را صد ها هزار هندی ، بمبئی و سیلانی تشکیل می دادند که با زبان های مختلف آشنایی داشتند اما با معرفی صدای تولید فیلم ابتدا مجبور بود به گروه های مختلف زبانی تقسیم شود و تعداد این گروه ها تنها در هندوستان به بیست و شش زبان می رسد .
حتی اکثربیت بازار فیلم هندی زبان با جمعیتی صد وچهل میلیونی ، حداقل از سه لهجه تشکلیل می شد .
لذا طبیعی بود که در چنین شرایطی نخستین فیلم های ناطق ، از جمله درام موزیکال هندی ، عالم آرا صنعت فیلم هند را به آشوب بکشاند .
اما بعکس این فیلم موفقیت بزرگی به دست آورد مانند همه ی فیلم های اولیه ی هندی و رونق بی سابقه ای را بشارت داد .
علت این موفقیت ریشه ی عمیقی در فرهنگ هند دارد .
صدا موجب احیای درام موسیقیایی گسترده هند مربوط به سده نوزدهم شد ، درامی کاملا ادبی ، سراسر گفت و گو ، سراسر آواز و سراسر رقص .
احیای این غالب در پرده سینما به رغم وجود موانع زبانی بین سال های ۱۹۳۱ و ۱۹۳۲ نقش عمده ای در پذیرش فیلم ناطق هندی ایفا کرد .

سینمای هند

اگرچه غالب فیلم های ناطق هندی برای مصرف داخلی تهیه می شدند و در واقع جای اجرای زنده ی موسیقی و نمایش را پر می کردند ، با این حال صنعت فیلم هند با ناطق شده خود به پدیده ی نیرومند بدل شد .
در سال ۱۹۳۱ بیست و هشت فیلم ساخته شد که بیست و سه تای آن ها هندی ، سه تا بنگالی ، یکی تامیلی و یکی تلوگویی و در سال ۱۹۳۵ این رقم به دویست و سی فیلم به ده زبان مختلف صعود کرد .
اشاعه ی صدا در هند ، مانند ایالات متحده ، موجب استحکام سیستم استودیوهایی شد که قبلا تاسیس شده بودند .
اما جنگ جهانی دوم تولیدهای مستقلی را به همراه آورد و تهیه کنندگان در واقع پول های بازار سیاه را به کار انداختند . با پایان جنگ غالب استودیوهای بزرگ ورشکست شدند .
اکثریت قریب به اتفاق آن ها فیلم های موردی تولید...

ادامه در سایت اپیزود فیلم =>>  سینمای هند

موشن گرافیک چیست

موشن گرافیک از دو واژه موشن به معنای حرکت و گرافیک به معنای تصاویری همچون وکتورها و تصاویری که عموما با برنامه های گرافیکی ساخته می شوند .
موشن گرافیک را این گونه می توان تعریف کرد : دانش ادغام تصاویر و حرکت آن ها به همراه صدا که در ساخت تیزر تبلیغاتی ، انیمیشن های دو بعدی ، برنامه های آموزشی و … دارد .
امروز موشن گرافیک به ابزاری مستقل و موثر تبدیل شده است. کاربردهای این سازه ی تصویری بنا به سفارشات ، رو به گسترش است و به مرور بسیاری از ظرفیت های ناشناخته آن پا به پای رشد امکانات تکنولوژیک کشف و مورد استفاده قرار خواهد گرفت.

موشن گرافیک چیست

موشن گرافیک در واقع استفاده از المان های گرافیکی برای توضیح و تفسیر یک هدف خاص است.
البته باید توجه داشت که استفاده از گرافیک حرکتی در رسانه های ویدئویی به صورت سلیقه ای انجام می شود. یعنی می توان از موشن گرافیک برای ساخت ۱۰۰ درصدی تیزر تبلیغاتی استفاده کرد و یا اینکه در تصاویر واقعی (real) برای توضیحات بیشتر از Motion Graphic استفاده نمود.
اپیزود فیلم خدمات زیر را در زمینه موشن گرافیک ارائه می دهد :
ساخت تیتراژ و عنوان هنری فیلم‌ها
طراحی و هویت سازی شبکه‌ها...

ادامه در سایت اپیزود فیلم =>> موشن گرافیک چیست

دنیای سینما

اولین فیلم های نمایشی به طوری عرضه می شدند که گویا از میان پیش صحنه ی یک تاتر دیده می شدند .
دوربین را ثابت می کاشتند و در قابی لانگ شات تمام اتفاقات صحنه در کادر دوربین رخ می داد . نقطه دید تماشاگر نقطه دید تماشاگر تاتر بود که در صندلی وسط در ردیف جلو نشسته است . گریفیث کارگردان آمریکایی از اولین نفراتی بود که تماشاگران خود را به روی صحنه برد ، در کارهایی نظیر به عشق طلا ، ویلای دورافتاده ، تلگراف چی لندن و بهترین فیلمش که فیلمی بسیار نژاد پرستانه بود ( تولد یک ملت ) . او با دوربینش به تماشاگر خود می گفت این جا را ببین – حالا این جا – حالا آن طرف طر – گریفیث کسی بود که نه تنها تماشاگران را به صحنه برد ، بلکه جایشان را روی صندلی های مختلف عوض می کرد تا روبروی یکی از شخصیت های فیلم قرار گیرند . سپس لحظه ای بعد تماشاگر را به پشت تاتر می کشید تا یک شخصیت را در ارتباط با شخصیت های دیگر ببیند .

دنیای سینما

دلیل اصلی به صحنه کشاند تماشاگر آن بود که داستان را جذاب تر و نمایشی کند . اما این امکان هم هست که وقتی کارگردان تماشاگر را به درون ماجرای فیلم یا نمایش می کشاند و توجه اش را به این سو و آن سو معطوف می کند . باعث گیجی و آشفتگی دهن او شود و جغرافیای محل یا تمامیت بدن شخصیت فیلم تکه تکه گردد . تماشاگر نفهمد این دست چه کسی است ؟
شخصیت الف در چه ارتباط مکانی با شخصیت ب قرار دارد ؟
معمولا کاگردان خواهان ایجاد اغتشاش نیست . به عکس ، خوهان آن است که تماشاگر در دنیای فیلم اش احساس راحتی کند و موقعیت های مکانی و زمانی را حفظ کند تا داستان بدون مانع پیش برود . معمولا کارگردان...

ادامه در سایت اپیزود فیلم =>> دنیای سینما