چگونه عکس ماکرو بگیریم

چگونه عکس ماکرو بگیریم

عکاسی ماکرو بخش دوم

گرفتن عکس ماکرو یک ژانر عکاسی بسیار وسیع است . که به لطف دوربین های امروزی و گوشی های هوشمند حرفه ای می توان به نتایج بسیار جالبی در این زمینه رسید . عکاسی ماکرو شکل منحصر به فردی از عکاسی است که از اجسام کوچک در اندازه های بزرگ عکاسی می کند . سوژه ای عکاسی ماکرو شامل گل و حشرات است که معمولا با چشم غیر مسلح به خوبی دیده نمی شوند . البته در این نوع عکاسی می توان جزئیات موجود در جواهرات و سایر اشیا را نشان داد .  عکس های ثبت شده در ماکرو به سطح بزرگ نمایی لنز بستگی دارد . امروزه در دوربین های Point -and- shoot  و DSLR حالت ماکرو قرار داده شده است .  تا کاربران با استفاده از دوربین به راحتی از اشیا کوچک در فاصله نزدیک به عدسی عکاسی نمایند .  در این دوربین ها به شکل خودکار عدسی های لنز برای ثبت تصاویر ماکرو تنظیم می شوند .  در این عکس ها که از لنزهای ماکرو استفاده نمی شود .  نمی توان عکس ها را ماکرو واقعی نام برد . برای عکاسی ماکرو علاوه بر داشتن یک دوربین مناسب به لنز حرفه ای نیز نیاز دارید . برای عکاسی ماکرو طیف وسیعی از لنزهای ماکرو وجود دارد که اندازه بزرگنمایی برخی از این لنزها ۱۰ برابر نیز می شود . در این مقاله می خواهیم به شما یاد بدهیم که چگونه عکس های ماکرو ثبت کنید.

انتخاب لنز خوب

در حالی که دوربین های امروزی یک حالت ماکرو در تنظیمات خود ارائه می دهد .  اما آن ها قادر به بزرگ نمایی ۱:۱ نیستند . برای ثبت عکس های ماکرو به شکل حرفه ای باید یک لنز تخصصی ماکرو برای دوربین خود خریداری کنید . طیف وسیعی از لنزهای ماکرو با بزرگ نمایی ۱:۱ در بازار وجود دارد . اگر شما می خواهید از اجسام مسطح مانند سکه و یا تمبر عکاسی کنید بهتر است لنز ماکرو مسطح تهیه نمایید . برخلاف باور عمومی همه چیز برای عکاسی ماکرو مناسب نیست . در برخی موارد نزدیک شدن به یک سوژه و عکاسی از آن باعث می شود . سوژه برای بیننده غیرقابل تشخیص شود در این صورت بیننده قدردان زحمات نخواهد بود . در این صورت می توان گفت موضوعی که برای عکاسی انتخاب کرده اید موضوع اشتباهی بوده است . بنابراین برای انتخاب موضوع عکاسی بسیار دقت کنید که موضوع عکاسی واجد شرایط عکاسی ماکرو باشد . موضوعات مشترک عکاسی ماکرو عبارتند از حشرات کوچک ، پروانه ها ، قطرات باران و اجسام کوچک . مانند عروسک های کوچک ، جواهرات و وسایل خانگی اشیا بی جان که عکاسی از آن ها نسبتا آسان است .  زیرا آن ها حرکت نمی کنند اما عکاسی از حشرات می تواند بسیار چالش برانگیز باشد.

چگونه عکس ماکرو بگیریم

استفاده از فاصله کانونی طولانی

برای انتخاب لنز شاید این سوال ایجاد شود که چرا باید از فاصله کانونی طولانی تر استفاده نمود . انتخاب لنز با فاصله کانونی طولانی تر به شما اجازه می دهد . تا با راحتی بیشتر و بدون ایجاد اختلال در زندگی طبیعی حشرات از آن ها عکاسی کنید . حتی بدون استفاده از لنزهای تخصصی ماکرو با داشتن لوازم جانبی مناسب می توان کار عکاسی ماکرو را انجام داد . برای این منظور می توان از وسیله ای به نام diopter کمک گرفت که در عکاسی این لنز با عنوان لنز ماکرو ضعیف شناخته می شود . این لنز اساسا یک فیلتر نزدیک و یا ذره بین است که به لنز معمولی یا دوربین متصل می شود . بزرگ نمایی نظیر لنز ماکرو ایجاد می کند . Bellows یا لوله های آکاردون مانند که بر روی دوربین نصب می شوند . همچنین آداپتورهای که امکان استفاده از لنز را به شکل معکوس بر روی دوربین ایجاد می کنند . به شما اجازه می دهند تا با استفاده از لنزهای موجود عکاسی ماکرو نمایید .

دقت داشته باشید که در عکاسی ماکرو بر خلاف دیگر عکس ها استفاده از سه پایه می تواند منجر به ایجاد محدودیت شود.

پس زمینه سفارشی

عکاسی از اشیا بی جان بسیار آسان است . زیرا شما کنترل بیشتری بر روی موقعیت ، روشنایی و حتی پس زمینه دارید و به راحتی می توانید ترکیب های مناسبی از اشیا موجود در عکس ها ارائه دهید . در عکاسی ماکرو معمولا عکاسان ترجیح می دهند پس زمینه را کاملا متضاد با سوژه ای عکاسی انتخاب کنند تا سوژه کاملا در عکس دیده شود . اما اگر در خارج از خانه عکاسی می کنید کنترل زیادی بر روی پس زمینه ندارید . در این صورت باید زاویه دوربین را تغییر دهید و یا از برگ ها و گل ها در پس زمینه باید به گونه ای استفاده نمایید تا سوژه به خوبی دیده شود.

مطالب بیشتر: استاندارد عکس های هوایی    عکاسی تبلیغاتی

چگونه عکس ماکرو بگیریم

توجه به عمق میدان

برای این که در عکس ها عمق میدان بیشتری داشته باشید . باید از دیافراگم با شماره بزرگ تر استفاده نمایید . در این صورت یک چالش بزرگ این است که نور کمتری به سنسور دوربین می رسد . که تا حد زیادی بر روی تصویر شما تاثیرگذار است . یکی از سخت ترین کارهای عکاسی ماکرو رسیدن به تعادل بین عمق میدان و تصویر مطلوب است . اگر دوربین شما دارای سیستم فوکوس نقطه ای باشد و شما قادر باشید قسمت های مختلف را در شات را برای فوکوس انتخاب کنید ، به راحتی با انتخاب فوکوس بر روی سوژه می توانید این مشکل را حل کنید . راه کار دیگر این است که بزرگ نمایی را کمی کاهش دهید و دیافراگم را کوچکتر انتخاب کنید . سپس در مرحله ویرایش عکس را برش داده تا سوژه عکاسی بزرگ تر دیده شود . با  این وجود همواره انتخاب دیافراگم کوچکتر که میزان نور ورودی به لنز را کاهش می دهد یک چالش بزرگ به شمار می رود . که برای حل این مسئله می توان از سرعت شاتر طولانی تر و یک سه پایه کمک گرفت.

ایجاد روشنایی

عنصر کلیدی عکاسی نور است و عکاسان ماکرو شرایط بهتری برای نورپردازی دارند . استفاده مناسب از نور می تواند عکس را به شکل هنری تری نشان دهد . بسیاری از عکاسان ماکرو با استفاده از فلش حلقه ای و دیافراگم کوچک و نیز سرعت شاتر سریع کار عکاسی از سوژه های متحرک را انجام می دهند . عکاسان باید در مورد سبک عکس های خود و تاثیر ترکیب در عکس ها به خوبی مطالعه نمایند . تا قبل از فشار دادن دکمه شاتر بهترین ترکیب را برای ثبت عکس از سوژه انتخاب کنند و یا در صورت نیاز برای رسیدن ترکیب مناسب طراحی های لازم را انجام دهند . تا با استفاده از طرح موجود و نیز پردازش عکس به نتیجه مطلوب برسند . سعی کنید تنظیمات و بزرگ نمایی را هنگام عکاسی انجام دهید . زیرا بزرگ نمایی در مرحله ...

ادامه در سایت اپیزود فیلم =>> چگونه عکس ماکرو بگیریم

عکاسی نقاشی با نور

عکاسی نقاشی با نور

عکاسی نقاشی با نور یک تکنیک تصویربرداری از یک منبع در حال حرکت است . در این سبک عکاسی از پرتوهای منتشر شده عکاسی می شود . هنرمندان و عکاسانی که در این زمینه فعالیت می کنند افرادی بسیار صبور هستند . برای ثبت یک تصویر بسیار تمرین کرده اند تا به نتایج قابل قبولی برسند . عکاسی از نقاشی نور بسیار شبیه به عکاسی در شرایط نور کم است . به جز این که در بعضی موارد منبع نور در این سبک عکاسی در حال حرکت است .

ابزارهای عکاسی

دوربین : هر دوربین دیجیتال که قابلیت تنظیم دستی را فراهم کند .

سه پایه : یکی از مهمترین ابزار برای ثبت نقاشی نور سه پایه محکم است .

در بسیاری از موارد، برای ثبت تصویر باید شاتر چند دقیقه باز باشد .

بسیار مهم است که دوربین در این حالت حرکت نکند .

کابل شاتر و یا کنترل از راه دور

استفاده از کابل شاتر و یا استفاده از کنترل از راه دور برای فشار دادن دکمه شاتر مناسب است . اگر هیچ یک از این دو مورد را در اختیار ندارید می توانید از تایمر دوربین استفاده کنید . بسیار مهم است که برای ثبت تصاویر دوربین را لمس نکنید تا لرزشی در دوربین ایجاد نشود .

منابع نور

انواع مختلفی از چراغ ها برای  عکاسی نقاشی با نور استفاده می شود . می توان از منابع نور مختلف استفاده نمود . به عبارت کلی هر چیزی که بتواند نور تولید کند برای نقاش با نور می تواند مورد استفاده قرار گیرد . به عنوان مثال با استفاده از منابع نور LED می توان رنگ آبی ایجاد نمود . از لامپ های هالوژن برای تولید نور نارنجی استفاده نمود .

تنظیمات دوربین

حالت : برای عکاسی در این سبک از تنظیمات دستی استفاده نمایید . سرعت شاتر و دیافراگم را باید به شکل دستی تنظیم نمود .

کیفیت تصویر: کیفیت تصویر را بر روی RAW تنظیم نمایید .این فرمت به شما اجازه می دهد تا اطلاعات بیشتری را در مورد تصویر ثبت نمایید .

متعادل کننده رنگ سفید

در  عکاسی نقاشی با نور اگر تمایل دارید روشنایی را به منبع نور متمرکز کنید .

تنظیم های Incandescent یا Tungsten را انتخاب کنید . با این وجود استفاده از دیگر تنظیمات رنگ سفید می تواند اثر جالبی بر روی تصاویر داشته باشد . در این سبک از عکاسی استفاده از تعادل کننده رنگ سفید به شکل خودکار توصیه نمی شود .

ایزو و دیافراگم

تنظیم ایزو باید کم و حدود ۱۰۰ انتخاب شود . دیافراگم مناسب برای این سبک عکاسی F/8 و یا F/10 است . به شما اجازه می دهد عمق میدان بیشتری در تصاویر داشته باشید . همچنین امکان استفاده از سرعت شاتر طولانی تر را فراهم می کند .

مطالب بیشتر:بهترین دوربین های عکاسی ورزشی    عکاسی خبری

سرعت شاتر و روشنایی LCD

تنظیم سرعت شاتر باید متناسب با مقدار نور محیط انجام شود . روشنایی LCD دوربین را کاهش دهید . معمولاً صفحه نمایش دوربین در شب دارای نور بسیار است . هنگام عکاسی تصاویر را روشن تر از حالت واقعی نشان می دهد . هیستوگرام را هنگام عکاسی بررسی کنید . اگر نمودار هیستوگرام به سمت چپ منتهی شود تصویر بیش از حد تاریک خواهد شد .

تثبیت کننده تصویر و کاهش نویز

چون از سه پایه استفاده می کنید دیگر لازم نیست سیستم تثبیت کننده تصویر را روشن کنید . با تنظیمات ارائه شده دیگر لازم نیست سیستم کاهش نویز دوربین را روشن کنید . انتخاب ایزو پایین به کم شدن نویز در تصاویر کمک می کند . با این روش حتی با استفاده از دوربین های قدیمی می توان نویز موجود در تصاویر را کاهش داد .

شروع کار با نور محیط

برای اولین قدم در شروع کار عکاسی نور محیط و صحنه را تعیین نمایید . برای این سبکعکاسی می توان در تاریکی شب در طبیعت و یا در یک استودیو عکاسی نمود . ایزو را بر روی ۱۰۰ قرار دهید فوکوس یک گام بسیار مهم برای عکاسی در تاریکی است . از آنجا که به دلیل تاریکی ممکن است فوکوس به شکل اتوماتیک درست کار نکند . بهتر است فوکوس را به شکل دستی مشخص کنید . اگر می خواهید دوربین را حرکت دهید از فوکوس خودکار بر روی نقطه نورانی استفاده کنید .

عکاسی با نور

هنگامی که دوربین را بر روی سوژه متمرکز کردید وقت آن رسیده است که کار عکاسیبا نور را انجام دهید . برای این کار بهتر است دوربین را برای نور دهی ۳۰ ثانیه تنظیم کنید . برای باز کردن شاتر از کابل و یا تایمر ...

ادامه در سایت اپیزود فیلم =>> عکاسی نقاشی با نور

عکاسی ماکرو بخش اول

عکاسی ماکرو بخش اول

در این مقاله ، برخی از نکات و ایده هایی که به شما برای آموزش عکاسی ماکرو کمک می کند مطرح شده است .

عکاسی ماکرو از جمله عکاسی های رایج محسوب می شود که به راحتی قابل دسترس است و عکاسی بسیار وسیعی است . عکاسان حرفه ای می توانند با عکاسی ماکرو از برگ ها ، گل ها ، حشرات و با کنترل کامل نورپردازی از عکاسی بسیار لذت ببرند . دوستداران طبیعت نیز می توانند ساعت ها در بیرون وقت بگذرانند  و به جستجوی گنج های پنهان در میان برگ ها و گل ها بپردازند . در مکان های صنعتی و خارج از طبیعت نیز می توان با عکاسی ماکرو عکس های صنعتی خیره کننده ای را ثبت کرد .

 مقدمه

با همه فوایدی که عکاسی ماکرو دارد ، در این بین ممکن است برخی از تکنیک ها شما را اذیت کند . قوانین فیزیک در عکاسی ماکرو نقش دارد در حالی که در انواع دیگر عکاسی بی اثر است . دلیل اصلی نوشت این مقاله نیز همین موضوع است . امیدواریم که جنبه های موثرتری از عکاسی ماکرو برای علاقمندان روشن شود .

 بزرگنمایی

عکاسی ماکرو به سایز سوژه شما و سنسورهای دوربینتان بستگی دارد. اگر سوژه شما یک اینچ است و طرح ریزی برای سایز اصلی “life-size” انجام شده ، سنسور دوربین هم باید برای یک اینچ باشد . یک شی که یک اینچ را پر می کند ، نتیجه آن عکس های بیشتر است . وقتی که مطرح شده است که از سوژه با مقیاس اصلی و با سنسور عکاسی شود ، در واقع بزرگنمایی ۱:۱ مد نظر است . اگر که مطرح شود که از سوژه با نصف سایز اصلی آن عکسبرداری شود ، بزرگنمایی در این حالت ۱:۲ است . نتیجه آن عکس های بیشتر است.

با بزرگنمایی ۱:۱۰ یا کمتر ، دیگر عکاسی شما عکاسی ماکرو محسوب نمی شود.

فاصله کاری

در واقع فاصله بین دوربین از جلوی لنز شما تا سوژه است . طولانی ترین فاصله کاری ، برای این است که از سوژه دور بمانید . بهترین لنزهای ماکرو ، همان طوری که انتظار دارید ، دارای فاصله کاری زیادی هستند . – یک یا بیشتر – . فاصله کاری با افزایش فاصله کانونی لنز ، افزایش می یابد.

Nikon 200mm f/4 و Canon 180mm f/3.5  دو نمونه از لنزهای ماکرو هستند که فاصله کاری زیادی و به طبع فاصله کانونی بیشتری دارند.

همیشه با افزایش فاصله کاری ، بزرگنمایی شما کاهش می یابد.

برای مثال در بزرگنمایی ۱:۴ ، نیازی نیست که خیلی به سوژه نزدیک شوید ، مانند فاصله ای که برای عکاسی در بزرگنمایی ۱:۱ نیاز است.

فاصله کاری به موردی به نام “حداقل فاصله فکوس” بستگی دارد که فاصله بین سنسور دوربین و سوژه شماست . اگر در تنظیمات دوربین حداقل فاصله فکوس را روی ۱۰ اینچ تنظیم کنیم کامپکت دوربین / لنز روی طول ۸ اینچ قرار میگیرد ، پس فاصله کاری شما ۲ اینچ خواهد بود.

همیشه بهتر است که به دنبال لنزهایی باشید که دارای فاصله کاری زیادی هستند . در این حالت شما به سوژه خیلی نزدیک نمی شوید.

 DSLRها یا Mirrorless

برای عکاسی ماکرو ، هم DSLR و هم Mirrorless ها برای کار عالی هستند.

اگر به دنبال گزینه های بومی کوه هستید ، DSLR ها برای انتخاب های بزرگ و لوازم جانبی آن بسیار مناسب هستند . اگر که از آداپتور استفاده می کنید ، دوربین های Mirrorless کمی بهتر از DSLR ها هستند . هر چند که لنزهای مدل G نیکون بدون حلقه آداپتو هستند ممکن است کمی موقع استفاده اذیت کنند چون شاید نتوانید به خوبی مقادیر دیافراگم را با هم تنظیم کنید . داشتن مانیتو LCD برای تصویر زنده بسیار مفید است چون کمک می کنید تا شما بازخورد واقعی تصویر را در فریم داشته باشید . کوچکترین حرکت دست در عکاسی ماکرو میتواند تغییرات بزرگی را در ترکیب به وجود آورد.

فریم کامل و کراپ سنسور

اگر هدف شما این است که عکس هایی با بیشترین بزرگنمایی ممکن داشته باشید دوربین های فریم کامل بسیار برای عکاسی مناسب هستند . حتی Nikon D810 با ۳۶ مگاپیکسل نمیتواند بزرگنمایی مناسبی به نسبت Nikon D7200 با ۲۴ مگاپیکسل را داشته باشد . دلیل آن ساده است چون پیکسل های D7200 کوچکتر است.

با عکاسی ماکرو ، بیشترین تراکم پیکسل بستگی به بیشترین بزرگنمایی از سوژه دارد . بزرگترین سنسور D810 دارای کمترین پیکسل در هر میلیمتر است نسبت به D7200 ، به غیر اینکه مجموع پیکسل های آن بیشتر است . در بسیاری از ژانرهای عکاسی ، پیکسل های درشت مورد قبول هستند . با عکاسی ماکرو ، کوچکترین پیکسل ها به سمت بزرگنمایی زیاد می روند ، که باز هم به سایز سنسور برمی گردد.

در ابتدا گفته شد که ، دوربین هایی با سنسور بزرگ قطعا مزایای بیشتری دارند . نمایشگرهای وسیع آن ها به فکوس کمک می کند ، به صورت کلی کنترل بیشتری به روی مدل خواهید داشت  و بسیار مهم است اگر عکس هایی که می گیرید دارای بزرگنمایی زیاد نباشند . از دوربین های فریم کامل استفاده کنید که برای کیفیت عکس بسیار مفید هستند.

برای مثال ، شما قطعا نمی خواهید که به یک خرچنگ خیلی نزدیک شوید . چون در هر صورت در تصویر نهایی شما یک خرچنگ حضور دارد . در این شرایط ، سنسور های بزرگ با بیشترین تعداد پیکسل مانند D810 به شما عکس های واقعی تری را نسبت به سنسور کوچکی مانند D7200 می دهد . با این که D7200 پیکسل های بیشتری در هر میلیمتر دارد . پس ، به طور کلی فول فریم های DSLR برای عکاسی ماکرو مناسب ترند.

مطالب بیشتر: عکاسی هوایی     ساخت موزیک ویدیو

Canon و Nikon

معمولا برای همه نوع عکاسی ، Canon و Nikon ( و بقیه ) از نظر کیفیت بسیار به هم نزدیک هستند . قطعا با هم تفاوت هایی دارند ، اما این تفاوت ها به جریان کاری و نوع استفاده از آن ها بر می گردد که عکاسی ماکرو کمی متفاوت است.

نمی خواهیم خیلی بحث جنجالی داشته باشیم ، اما Canon DSLR بسادگی برای عکاسی ماکرو به خوبی Nikon نیستند . این نکته هیچ امتیازی از دوربین های شگفت انگیز Canon و لنزهای فوق العاده آن که مطمئنا از بندهای دیگر بهترند کم نمی کند . در واقع ، یک دلیل بسیار هست که دوربین های Canon برای عکاسی ماکرو مناسب نیستند.

محاسبات دیافراگم

اگر برای فکوس بیشتر نزدیک شوید ، اتفاقات جالبی برای دیافراگم لنز می افتد . حتی دیافراگم فیزیکی داخل لنز هم دارای سایز ثابتی است ، دیافراگم شروع به کوچک شدن به اندازه ای ...

ادامه در سایت اپیزود فیلم =>> عکاسی ماکرو بخش اول

استاندارد تهیه عکس های هوایی

استاندارد تهیه عکس های هوایی

در این مقاله داده ها و عناوین استاندارد تهیه عکس های هوایی را برای شما بازگو می کنیم .
در حاشیه هر عکس هوایی اطلاعات مهمی برای کاربران قرار گرفته است که معمولا این اطلاعات به شکل استاندارد تهیه شده اند ، با پیشرفت تکنولوژی هواپیمایی و همچنین فیلم ها تغییرات بسیاری در عکس های هوایی ایجاد شده است . کاربران برای مطالعه عکس های هوایی نیاز به راهنمایی و اطلاعات جامع تری دارند . برای کاربردی تر بودن اطلاعات باید این اطلاعات را به شکل استاندارد ثبت نمود . استاندارد تهیه عکس های هوایی در عکس های قدیمی تر تا حدودی متفاوت تر است .
داده ها و عناوین استاندارد تهیه عکس های هوایی به شرح زیر است :
شماره نگاتیو ، موقعیت دوربین ، شماره برداشت ، سرویس ها ، رتبه / شماره ماموریت ، تاریخ ، زمان و منطقه ، فاصله کانونی ، ارتفاع ، نوع عکس و یا تصویر ، مختصات جغرافیایی ، عنوان توصیفی ، شماره و یا نام پروژه ، نوع و شماره سریال دوربین ، شماره سریال cone ، نوع و شماره سریال لنز ، نوع و شماره سریال مخزن ، نوع فیلتر که درعکاسی به کار گرفته شده است ، دسته بندی امنیتی .

اطلاعات عکس های هوایی

قبل از این که از یک عکس به عنوان مکمل نقشه و یا جایگزین آن استفاده شود ، بهتر است یک سری اطلاعات را در مورد عکس های هوایی بدانیم . مهم ترین نکته در مورد عکس های هوایی مقیاس است .
در یک عکس هوای مقیاس به عنوان نسبت فاصله ای دو نقطه در عکس و اندازه واقعی این فاصله در زمین گفته می شود . برای تعیین مقیاس در عکس های هوایی دو روش وجود دارد .
روش اولیه به این شکل است که مقیاس از نسبت فاصله کانون به ارتفاع پرواز به دست می آید ، هنگامی که مکان مورد نظر شامل دریا می شود در این صورت باید ارتفاع را از سطح دریا در نظر گرفت . برای محاسبه مقیاس به این روش می توان اطلاعات را در مورد ارتفاع پرواز و همچنین فاصله کانونی را از حاشیه عکس استخراج نمود .
در روش دوم در عکس های هوایی عمودی فاصله بین دو نقطه در عکس را برروی اندازه واقعی دو نقطه حساب می کنند . فاصله زمین از طریق اندازه گیری واقعی دو نقطه برروی زمین مشخص می شود . فاصله ای دو نقطه بر روی عکس را باید با اتصال دو نقطه به هم توسط یک خط مستقیم و اندازه گیری طول خط مشخص نمود و مقیاس را به دست آورد ، هنگامی که عکس های هوایی از یک منطقه ثبت می شود باید برای راحتی کار عکس های منطقه را تحت یک عنوان شماره گذاری کرد .

مطالب بیشتر: آموزش عکاسی      عکاسی هوایی       تیزر موشن گرافیک

دو روش تهیه نقشه های شاخص

جالب است بدانید دو روش برای تهیه نقشه های شاخص در استاندارد تهیه عکس های هوایی وجود دارد .
در روش اول بهتر است به چهار گوشه عکس ها دقت نمایید ، جسم خاص را مانند یک ساختمان و یا جاده برای شناس دیگر عکس ها در نظر بگیرید ، اگر در گوشه های تصویر ، تصویری مشخص وجود ندارد از لبه های عکس و اشیا قابل شناسایی در لبه های عکس کمک بگیرید ، عکس های هوایی به شکل مربع و یا مستطیل کامل نیستند و در لبه ها کشیده شده اند .
روش دوم زمانی به کار گرفته می شود که تعداد زیادی عکس از یک نمایه داشته باشید ، در این روش از یک مقوا به عنوان الگو استفاده می کنیم و قسمت هایی که در عکس ها مشترک است را برش می زنیم . با قرار دادن قسمت های موجود عکس ها در کنار هم نقشه منطقه مورد نظر را که توسط عکس ها پوشش داده شده است تهیه می کنیم ، همچنین در این روش باید مقیاس تمام عکس ها تقریبا یکی باشد و نیز باید تعداد عکس های تهیه شده بسیار زیاد باشد .
اولین عکس را با ویژگی مشخص از منطقه را انتخاب کنید آن را بر روی نقشه مطابق با آن چه در نقشه است تطبیق دهید . برای این کار قالب مستطیلی عکس را تغییر دهید به همین ترتیب به سراغ عکس های بعدی بروید ، با دیگر عکس ها و برش دادن آن ها به شکل مناسب برای پوشش نقشه کمک بگیرید . می توان با استفاده از عکس های تهیه شده یک نقشه به روز با اطلاعات اساسی تهیه نمود که تمام ناحیه را به خوبی پوشش می دهد. با رعایت تمام استاندارد تهیه عکس های هوایی شما می توانید عکاسی متفاوت تری نسبت به قبل داشته باشید .

منبع: http://episodefilm.com/استاندارد-تهیه-عکس-های-هوایی/

آموزش عکاسی بخش دوم

آموزش عکاسی بخش دوم

مدیریت و توصیف رنگ

مدیریت رنگ 

تنظیم و مدیریت رنگ یکی از دغدغه های بسیار مهم عکاسان ، خصوصا در عرصه دیجیتال بوده است و همواره مشکلات و پیچیدگی هایی را برای آن ها ایجاد کرده است. علیرغم پیشرفت های بسیار در زمینه دیجیتال ، هنوز هم مدیریت رنگ امری پیچیده و دشوار است .
در مدیریت رنگ ، عکاسان سعی می کنند در مراحل پردازش و ارائه ، روی رنگ های یک عکس کنترل داشته و آن ها را به صورت صحیح و بهینه ارائه کنند . در گذشته ای نچندان دور ، مدیریت رنگ در عکاسی دیجیتال با محدودیت های بسیاری مواجه بود و گاه ، نتایج قابل قبولی نیز به همراه نداشته است .
عکاس بر روی رنگ ها ، کنترل بسیار کمی داشت و در نتیجه در زمان چاپ تا حد زیادی غیر قابل پیش بینی بود . اما خوشبختانه امروزه مدیریت رنگ پیشرفت بسیاری داشته است و تا حد زیادی موفقیت آمیز بوده . البته این به آن معنا نیست که مدیریت رنگ فرایندی ساده است .
برای مدیریت رنگ که امری ضروری در عکاسی است ، لازم است ابتدا با مراحل و مفاهیم مرتبط با آن آشنا شویم که در ادامه به بهترین آن ها می پردازیم .
بر خلاف عکاسی آنالوگ ، در عکاسی دیجیتال رنگ ها با کد های کامپیوتری تعریف می شوند . یعنی مقادیر رنگی در فایل عکس ثبت شده و نمایشگر یا چاپگر بر اساس این مقادیر رنگی ، عکس را نمایش می دهد یا چاپ می کند .
حال مشکل اینجاست که مانند انسان ها که تحلیل و تصور ذهنی متفاوتی از رنگ ها دارند ، ابزار و دستگاه های دیجیتال نیز بر اساس آنچه توسط سازندگان شان برای آنها تعیین شده ، تحلیل و تفسیر ویژه خود را دارند .
مثلا با موضوع یکسان و شرایط یکسان ، ممکن است مقدار رنگ قرمزی که توسط دوربین ها با اسکنر های مختلف ثبت یا پردازش شده متفاوت باشد . همچنین نمایش رنگ های یک تصویر یکسان در نمایشگر های متفاوت با تنظیمات متفاوت نیز فرق می کند .
مثلا در یک مانیتور ممکن است بعضی از رنگ ها با غلظت بیشتر یا تیرگی و روشنی بیشتری ارائه شوند و همان تصویر در جایگاه های متفاوت نیز نتایج رنگی متفاوتی ایجاد خواهد کرد . البته شرایط نوری و رنگی محیط نیز در دید انسان تأثیر می گذارد و باعث می شوند چشم انسان در شرایط نوری و محیطی گوناگون ، رنگ هایی متفاوت از یک تصویر یکسان ارائه دهد .

مظالب بیشتر: عکاسی هوایی       عکاسی خبری        ساخت فیلم تبلیغاتی

آموزش عکاسی بخش دوم

در این صورت عکاس نمی تواند به رنگ هایی که می بیند اطمینان کند ، چرا که ممکن است نتیجه چاپ شده یا نمایش داده شده در نمایشگر دیگر ، نسبت به آنچه عکاس دیده و یا بر اساس آن تنظیمات لازم را انجام داده است و با واقعیت کاملا متفاوت باشد .
طبیعی است با توجه به نقش اساسی رنگ در یک عکس ، نداشتن تصور صحیح از رنگ ها چه دشواری ها و پیچیدگی هایی را برای دست اندرکاران به همراه خواهد داشت .

آموزش عکاسی بخش دوم

برای جلوگیری از این عدم هماهنگی و ارائه تصویری واحد ، در مراحل گوناگون عکاسی ، مدیریت رنگ با دو هدف عمده معرفی می شود .

( ۱ ) ارائه مقادیر و کد های گنگ ( آر جی بی ) به صورت رنگ های قابل درک ، متناسب با چشم انسان که در معنای کلمه ظاهر رنگ گفته می شود . این کار با اختصاص دادن یک پروفایل به هر عکس انجام می شود . می توان بطور خلاصه گفت که پروفایل ها مقادیر مبهم و خاکستری یک دستگاه را ، با یک سری سیستم های عددی که متناسب با ویژگی های چشم انسان هستند ، هماهنگ می کند .
( ۲ ) هدف دوم مدیریت رنگ ، این است که رنگ ها در تمام مختلف عکاسی ، از زمان ثبت با دوربین تا پردازش ، ویرایش و ارائه با نمایشگر و چاپگر با هم هماهنگی داشته باشند .
طبیعتا تا ظاهر رنگ ها در ابتدا مشخص نشده باشند ، نمی توان در مراحل مختلف ظاهر رنگی همسان داشت .
در زمان عکاسی آنالوگ مدیریت رنگ ساده تر بود زیرا فیلم به عنوان مرجعی برای ظاهر رنگ مورد نظر وجود داشت اما در ثبت عکس دیجیتال ، مدیریت رنگ از همان ابتدا ضروری است تا عکس در وهله اول قابل رویت شود .
شاید بتوان گفت مدیریت رنگ در اولین مرحله با مانیتور یا نمایشگر آغاز می شود . مانیتور باید با دقت و با توجه به شرایط ...

ادامه در سایت اپیزود فیلم =>> آموزش عکاسی بخش دوم